Zamrożony bark, znany również jako zespół bolesnego barku lub zrostowe zapalenie torebki stawowej, jest schorzeniem, które charakteryzuje się stopniowym ograniczeniem ruchomości w stawie ramiennym oraz bólem.

Osoby dotknięte tym problemem często opisują uczucie sztywności i trudności w wykonywaniu codziennych czynności, takich jak podnoszenie ramienia, sięganie po przedmioty czy ubieranie się. Choć przyczyny schorzenia nie zawsze są jasne, istnieje szereg metod, które mogą pomóc złagodzić objawy. W niniejszym artykule przyjrzymy się temu, na czym polega zamrożony bark, jakie są jego etapy, a także omówimy dostępne metody leczenia.

Co to jest zamrożony bark?

Zamrożony bark leczenie https://bodymove.pl/rehabilitacja-reki/ to stan, w którym torebka stawowa – otaczająca staw ramienny struktura tkankowa – staje się zgrubiała i napięta. W wyniku tego zmniejsza się ilość mazi stawowej, która jest niezbędna do płynnego poruszania się stawu, co prowadzi do znacznego ograniczenia ruchomości i bólu. Choroba zwykle dotyka jednego ramienia, chociaż w niektórych przypadkach może obejmować oba.
Najbardziej narażone na rozwój zamrożonego barku są osoby w wieku od 40 do 60 lat, a schorzenie częściej dotyka kobiety niż mężczyzn. Zamrożony bark może również występować u osób cierpiących na choroby przewlekłe, takie jak cukrzyca, nadczynność tarczycy lub choroby serca.

Etapy zamrożonego barku
Rozwój zamrożonego barku można podzielić na trzy etapy:

1. Faza zamrażania

W tej początkowej fazie, która może trwać od kilku tygodni do dziewięciu miesięcy, pacjent zaczyna odczuwać ból w okolicy stawu ramiennego. Ból stopniowo narasta, a ruchomość stawu zaczyna się ograniczać. W tej fazie ból jest zazwyczaj najbardziej intensywny, zwłaszcza podczas ruchów. Pacjenci często mają problemy ze snem, ponieważ ból nasila się w nocy.

2. Faza zamrożenia

W tej fazie, która trwa zwykle od 4 do 12 miesięcy, ból stopniowo zmniejsza się, ale sztywność barku nasila się. Ruchomość stawu jest poważnie ograniczona, a pacjent ma trudności z wykonywaniem codziennych czynności. W tej fazie ból jest mniejszy niż na początku, ale znaczne ograniczenie ruchomości sprawia, że życie codzienne staje się uciążliwe.

3. Faza rozmrażania

Ostatni etap, trwający od 6 miesięcy do 2 lat, to faza powolnego powrotu ruchomości stawu. Ból znika niemal całkowicie, a zakres ruchu stopniowo się zwiększa. W tej fazie pacjenci zauważają stopniową poprawę funkcji barku, chociaż pełne odzyskanie ruchomości może zająć dużo czasu.

Zamrożony bark leczenie – jakie są metody?

Leczenie zamrożonego barku zależy od etapu schorzenia oraz nasilenia objawów. Kluczowym celem terapii jest zmniejszenie bólu i przywrócenie ruchomości stawu ramiennego. Leczenie zamrożonego barku można podzielić na nieinwazyjne oraz inwazyjne.

Leczenie farmakologiczne

Na początkowych etapach zamrożonego barku leczenie polega na łagodzeniu bólu przy pomocy leków przeciwbólowych oraz przeciwzapalnych. Powszechnie stosowane są niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak ibuprofen czy naproksen. W bardziej zaawansowanych przypadkach mogą być stosowane silniejsze środki przeciwbólowe, a także zastrzyki z kortykosteroidami, które pomagają zmniejszyć stan zapalny i złagodzić ból.

Fizjoterapia

Jedną z najważniejszych metod leczenia zamrożonego barku jest fizjoterapia. Programy rehabilitacyjne koncentrują się na stopniowym przywracaniu zakresu ruchu poprzez ćwiczenia rozciągające i wzmacniające mięśnie wokół stawu ramiennego. Fizjoterapia jest szczególnie skuteczna w fazie zamrażania i zamrożenia, ponieważ pomaga złagodzić sztywność i poprawić funkcję stawu.
Regularne sesje z fizjoterapeutą, a także wykonywanie zaleconych ćwiczeń w domu, mogą przyspieszyć proces gojenia i zapobiec długotrwałym powikłaniom. Ćwiczenia zazwyczaj obejmują delikatne rozciąganie, mobilizację stawu i techniki poprawiające elastyczność mięśni.

Iniekcje kortykosteroidowe

W przypadkach, gdy leczenie farmakologiczne i fizjoterapia nie przynoszą wystarczających rezultatów, lekarz może zalecić iniekcje kortykosteroidowe bezpośrednio do stawu ramiennego. Kortykosteroidy działają przeciwzapalnie i przeciwbólowo, co pozwala na zmniejszenie stanu zapalnego i poprawę zakresu ruchu. Zastrzyki te są najbardziej skuteczne w fazie zamrażania, gdy ból jest najbardziej dokuczliwy.

Manipulacja stawu w znieczuleniu

Jeśli inne metody leczenia nie przynoszą ulgi, lekarz może zaproponować manipulację stawu w znieczuleniu ogólnym. Jest to procedura, w której pacjent jest w pełni znieczulony, a lekarz delikatnie porusza stawem, aby przełamać zrosty i zwiększyć zakres ruchu. Manipulacja w znieczuleniu jest stosowana rzadko, gdy inne metody nie przynoszą oczekiwanych rezultatów.

Chirurgiczne leczenie

W bardzo zaawansowanych przypadkach, kiedy leczenie zachowawcze i fizjoterapia nie przynoszą poprawy, lekarz może zalecić zabieg chirurgiczny. Operacja polega na artroskopii stawu, czyli wprowadzeniu niewielkiego narzędzia z kamerą do wnętrza stawu w celu usunięcia zrostów ograniczających ruchomość. Chirurgia jest stosowana tylko wtedy, gdy inne metody leczenia zawiodą, i ma na celu przywrócenie pełnej funkcji stawu.

Jak długo trwa leczenie zamrożonego barku?

Czas leczenia zamrożonego barku zależy od wielu czynników, w tym od stopnia zaawansowania choroby, metod leczenia oraz indywidualnej reakcji pacjenta na terapię. W większości przypadków leczenie trwa od kilku miesięcy do dwóch lat. Regularna fizjoterapia i przestrzeganie zaleceń lekarza mogą przyspieszyć proces gojenia.
Warto podkreślić, że zamrożony bark w większości przypadków samoistnie ustępuje z czasem, ale leczenie ma na celu złagodzenie bólu, przyspieszenie powrotu do pełnej sprawności oraz zapobieganie powikłaniom. Wczesne rozpoznanie i podjęcie odpowiedniego leczenia zwiększa szanse na pełne wyleczenie bez konieczności interwencji chirurgicznej.
Zamrożony bark to schorzenie, które może znacznie wpłynąć na jakość życia pacjenta, ograniczając ruchomość i powodując ból. Ważne jest, aby leczenie zamrożonego barku było dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta i etapu choroby. Farmakoterapia, fizjoterapia, iniekcje kortykosteroidowe oraz, w rzadkich przypadkach, interwencje chirurgiczne stanowią główne metody leczenia. Dzięki wczesnej interwencji oraz regularnym ćwiczeniom pacjent może liczyć na stopniowy powrót do pełnej sprawności i złagodzenie objawów.